خلاصه تحلیل :

ال‌کلاسیکوی رفت با جنگ های همیشگی متفاوت بود و پس از 17 سال و یک ماه بدون گل تمام شد. صفر-صفر تاکتیکی کمپ‌نو در حالی اتفاق افتاد که مسی و یارانش تنها دو شوت در چارچوب زدند.

 

 

زیدان برنده تاکتیکی ال‌کلاسیکو

پیش از بازی و با توجه به غیبت هازارد، مارسلو، خامس، واسکز و آسنسیو پیش بینی می‌شد تیم میزبان شانس اصلی پیروزی در این بازی است و تیم زیدان به فوتبال واکنشی و دفاع-ضدحمله روی بیاورد. در طول بازی، گرچه بارسلونا مالکیت توپ بیشتری داشت اما این تیم زیدان بود که بر روند بازی مسلط شد و اتفاقا رویکرد تهاجمی اش برای رسیدن به دروازه بارسلونا، طراحی حملات متمرکز و با حضور حداکثری مهاجم های تیم اش در محوطه جریمه حریف بود. در واقع رئالی ها بعد از گرفتن توپ در یک سوم دفاعی به جای شروع ضدحمله، با ایجاد تاخیر و تعلل توسط هافبک هایشان، توپ را کنترل می‌کردند تا فشار چندثانیه ای بازیکنان میزبان برای بازپس‌گیری توپ تمام شود و بعد با بازکردن بازی و طراحی حمله متمرکز به زمین حریف بیایند. ایده ای که هافبک های این تیم کروس، کاسمیرو و والورده به خوبی اجرا کردند.

این ایده کارکرد دفاعی مهمی هم برای این تیم داشت. پایین اوردن ریسکِ از دست دادن توپ در زمین خودی و جلوگیری از حمله سریع بارسلونا (پرسینگ بعد از لو دادن توپ در زمین حریف/ توپ گیری از حریف/ زدن ضربه نهایی در کمتر از 6 تا 8 ثانیه). حمله سریع یکی از روش های اصلی بارسا برای گلزنی در یک دهه گذشته است. روشی که در تیم های گواردیولا و کلوپ هم به روشنی دیده میشود. در تصویر زیر نقاط از دست دادن توپ توسط مادریدی ها با رنگ آبی دیده می‌شود. بارسایی ها هرگز در یک سوم دفاعی حریف نتوانستند توپ ربایی کنند و تنها یک بار در دقیقه 31 در دایره میانی زمین، توپ پس از حرکت شتابزده کارواخال از پای او جدا شد و اولین شانس گلزنی بارسلونا در همین لحظه اتفاق افتاد، دی یونگ توپ را به آلبا رساند و مسی پس از دفع سانتر آلبا توسط کورتوا، به سمت دروازه خالی شوت زد که راموس از روی خط، توپ را برگرداند.

 

 

امار شوت ها و روش رسیدن به موقعیت شوتزنی هم نشان میدهد رئالی ها در اجرای ایده شان موفقتر از بارسا عمل کرده اند.

 

 

سکوت 30 دقیقه ای نوکمپ

امار 30 دقیقه ابتدایی بازی، تسلط کامل تیم زیدان را نشان میدهد؛ 8 شوت و 4 کرنر در مقابل صفر شوت و صفر کرنر بارسلونا. تیم والورده در این دقایق 54 درصد مالکیت توپ داشت، اما رئالی ها ضدحمله ای طراحی نکردند و موقعیت 5 شوت را با بازیسازی به دست اوردند و 3 شوت دیگر را هم با کرنر. در این دقایق مهمترین موقعیت رئال از روی کرنر به دست امد و پیکه ضربه سر واران را از روی خط دروازه دفع کرد.

 

رئال بدون مهاجم – بارسلونای بی هافبک

شاید بتوان گفت عامل اصلی برتری نسبی و تاکتیکی تیم زیدان در این بازی، فشردگی زیاد این تیم بود. در زمان شروع بازی از دروازه بارسلونا، رئالی ها دفاع را از یک سوم دفاعی بارسا آغاز می کردند، اما در نبود هازارد و خامس و با توجه به سن بالای بنزما (31) و بیل (30) کمتر شاهد رانینگ پرسینگ (دوندگی های سریع برای گذاشتن فشار روی بازیکن صاحب توپ) بودیم و به جای آن با یارگیری و پرکردن فضاهای حیاتی، گزینه‌های پاسِ مدافعین و هافبک های دفاعی بارسا را محدود می کردند. تصویر متوسط استقرار بازیکنان دو تیم، فشردگی زیاد و بالا بازی کردن بازیکنان مادرید را به خوبی نشان میدهد. در مقابل از بارسلونا، فقط متوسط استقرار سوارز، مسی و گریزمان در زمین حریف بوده و 7 بازیکن در زمین خودی.

 

 

 

با شروع نیمه دوم و ورود ویدال به جای سمدو و انتقال سرجی روبرتو از هافبک به دفاع راست، بارسلونا انسجام بهتری گرفت اما در مجموع باز هم والورده نتوانست در خانه بر حریف دیرینه اش مسلط شود و در بیشتر دقایق بازی، ارتباط بین هافبک های بارسا و مهاجم های این تیم به سختی شکل میگرفت و بیشتر حملات بارسا هم در لحظاتی اتفاق افتاد، که مسی به میانه زمین می امد و با ارسال پاس های قطری برای البا به پشت دفاع حریف میرساند که در این شرایط هم مسی از دروازه دور می ماند. همانطور که در تصویر مناطق لمس توپِ مسی می بینیم بهترین بازیکن جهان، در این بازی از 68 لمس توپ، تنها 6 بار توپ را در محوطه جریمه رئال لمس کرده است و تنها یک شوت از این منطقه به سمت دروازه کورتوا زده است.

 

 

رئالی ها در زمان مالکیت توپ با ارسال پاس های بلند و قطری به کناره ها، بلوک دفاعی بارسلونا را وادار به شیفت کردن عرضی می کردند. امار نشان می‌دهد مقصد بیش از 40 درصد پاس های رئالی‌ها، یک سوم هجومی بوده و 61 پاس با مسافت بیش از 20 متر برای هم تیمی‌هایشان ارسال کردند. این پاس های بلند و قطری باعث میشد با خریدن زمان، با تعداد بیشتری حمله کنند و در زمان زدن ضربه اخر 3 یا 4 بازیکن در محوطه جریمه بارسلونا داشته باشند. روشی که باعث شد همه بازیکنان رئال به جز مندی و ایسکو، با شوت‌زنی شانس‌شان را برای گلزنی امتحان کنند.